ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΝ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΤΗΣ ΒΕΡΡΟΙΑΣ

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ
ΑΝΤΩΝΙΟΝ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΤΗΣ ΒΕΡΡΟΙΑΣ 

 

Εὺλογήσαντος τοῦ Ἱερέως ἁρχόμεθα τοῦ ψαλμοῦ.

Ψαλμὸς ΡΜΒ᾿.142

    Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σου. Καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθησε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου κύριε ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα. Γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν ἐν ἡ πορεύσομαι ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μου. Τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία, ἕνεκα τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε ζήσεις μέ. Ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου, καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολεθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

Εὐθὺς εἰς Ἠχον δ΄.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἤμυναμην αὐτούς,
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἐστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τό, Θεὸς Κύριος' καὶ τὸ Τροπάριον ᾿Ηχος Δ'.

Ταχὺ προπατάλαβε.

   Ταχὺ προκατάλαβε, Πάτερ ᾿Αντὠνιε, καἰ σῶσον τοὺς δούλους σου τῶν ἐνεστώτων δεινῶν, καὶ θλίψεων' ἔχεις γὰρ πρὸς τὸν κτίστην, καὶ Θεὸν παῤῥησίαν. Πάρεσο οὖν ἐν τάχει, τοῖς πιστῶς σε καλοῦσι, τὴν σὴν νῦν προστασίαν, καἰ σκέπην δωροὐμενος.

Δόξα καὶ. νῦν Θεοτόκιον.

   Ταχὺ δέξαι Δέσποινα τὰς ἱκεσίας ἡμῶν, καὶ ταύτας προσάγαγε, τῷ σῷ Υἱῷ, καὶ Θεῷ, Κυρία πανάχραντε, λῦσον τὰς περιστάσεις, τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων. Σκέδασον τὰς ἐνέδρας, καὶ τὰ θράση παρθένε, τῶν νῦν ἐφοπλιζομένων κατὰ τῶν δούλων σου.

Εἰτα τον Ν΄. Ψαλμόν.

   Ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μέ ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμα τό Ἅγιον μή ἀντανέλης ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουθενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιων, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ὠδὴ Α΄. ᾿Ηχος Πλ. Δ΄. ΄Ὑγρὰ διοδεύσας ὡσεὶ ξηράν.

   Τὸ ὄμμα καθάρας σου τῆς ψυχῆς, καὶ τῆς διὰνοίας, οἶκος γέγονας τοῦ Θεοῦ, ’Αντώνιε μάκαρ τῷ τε θρόνῳ, σὺν παῤῥησίᾳ πολλῇ νῦν παρίστασαι,

   Ηὐξήθης ὡς φοῖνιξ δαβιτικῶς, δικαίως βιώσας, ὡς τὸ ὄντως ὃν ἑφετόν, ἐκ βρέφους ποθήσας, Πάτερ, θεῖε, καὶ πρὸς μονὰς οὐρανοῦ μεταβέβηκας..

 

   Ναὸν κατεσκεύασας σεαυτόν, τῆς σεπτῆς Τριάδος, ἐγκρατείᾳ καὶ προσευχῇ, καὶ νηστείᾳ Πάτερ, ὅθεν χάριν, τῶν ἰαμάτων ἀξίως ἀπείληφας.

Θεοτόκιον.

   Ο πᾶσαν τὴν κτίσιν οἷα Θεός, δρακὶ περιέπων, καθωράθη περιγραπτὸς, ἐκ σοῦ κόρη θέλων συντριβεῖσαν, φύσιν βροτῶν άναπλάσαι ὡς εὔσπλαχνος.

Ὀδἡ Γ’. Οὖρανίας ἆψῖδος.

   Χαρμονῆς τυχὼν θείας, παρὰ Θεῷ ἅγιε, ταύτην ἀμοιβὴν τῶν σῶν πόνων ὥσπερ εὑράμενος, τῶν ἁνυμνοὐντων σε, ψυχὰς χαρίτωσον Πάτερ, πόῤῥω άπωθοὔμενος πᾶσαν κατήφειαν.

   Αναβὰς εἰς τὸ ορος τῶν ἀρετῶν ἅγιε, θείας θεωρίας ὡς πάλαι, Μωσῆς ἠξίωσας' δι᾿ ὃ καὶ εἴληφας, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν, ἣν παρέχεις πάντοτε τοῖς σοὶ προστρέχουσι.

   Ραθυμίας ἁπάσης, βιωτικῆς ἅγιε, ταῖς πρὸς τὸν Θεόν σου πρεσβείαις πάντας ἀπάλλαξον καὶ καταξίωσον, πρὸς τρίβους βαίνειν εὐθείας, ἀπροσκόπτως πάντοτε θείοις προστάγμασι.

Θεοτόκιον.

Ικετεύω παρθένε, τὴν τῶν κακῶν ἔφοδον, τῶν ἐπερχομένων ἀθρόων, ἐμοὶ τῷ δούλῳ σου, ἐξ ἀοράτων τε, καὶ ὁρατῶν ἑχθρῶν κόρη, ὡς μακρὰν ἀπέλασον τῇ μέσιτείᾳ σου.

'Ο ἱερεύς, μνημονεύει κατὰ τὸ σύνηθες.

Εἴτα Κάθισμα.

᾽Ηχος Πλ. Δ’. Τὴν σοφίαν καὶ λόγον.

   Τὴν πηγὴν τῶν θαυματων παρὰ Θεοῦ, τὴν δοθεῖσαν τῷ κόσμῳ τὸν θαυμαστόν, καὶ θεῖον ᾿Αντώνιον, ἀσκητῶν τὸ ὡράϊσμα, ἡσυχαστῶν τὸ κλέος, Βεῥῤοίας τὸ καύχημα, τῶν ἐν νόσοις ἁπάντων, τὸ μέγα προσφύγιον, πάντες κατὰ χρέος, εὐφημήσωμεν ὅτι, κἂν ταῦτα τοῖς πάσχουσι, χορηγεῖ τὰ ἰάματα, καὶ Θεῷ παριστάμενος, πρεσβεύει ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς μετὰ πόθου τελοῦσι, τὴν θείαν μνήμην αὐτοῦ.

Ώδὴ Δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

  Ἱκεσίαις σου λύτρωσαι, πάσης περιστάσεως ταῖς πρὸς τὸν Κύριον, τοὺς ἐν πίστει σοι προστρέχοντας, καὶ ἀσπαζομένους τὴν σὴν λάρνακα.

   Νέμεις πάτερ τοῖς χρήζουσι, τὴν τῶν ἰαμάτων θείων δαψίλειαν, τὰς ψυχὰς ὁμοῦ καὶ σώματα, θεραπεύων πάντων θείᾳ χάριτι.

   Υπὲρ φύσιν ἠγώνισας, πόνοις κατατρῦχων σῶμα τὸ πήλινον, τὴν ψυχὴν δὲ ἀνεπτέρωσας, πρὸς Θεὸν τῶν ὅλων, Πάτερ ὅσιε.

Θεοτόκιον.

   Ως τὸν κύριον τέξασα, και πρὸς τοῦτον ἔχουσα μόνη πάναγνε, παῤῥησίαν ὑπὲρ ἅπαντας, εὐμενῶς τοῖς σοῖς δούλοις ᾶπέργασαι.

Ώδὴ Ε΄. Φὠτισον ἡμᾶς.

   Μόνον τὸν Θεόν, ἔσχες Πάτερ ἐν καρδίᾳ σου, καὶ δι αὐτοῦ των ἰαμάτων κρουνους, ως ἀπὸ κρηνης ἀναβλύζεις τῆς σῆς λάρνακος.

   Νεῦσον ταῖς λιταῖς, τῶν ὑμνούντων σε ᾿Αντώνιε, καὶ ταῖς σαῖς λιταῖς ἡμῖν ἱλέωσας, τὸν εὐσυμπάθητον Λόγον Θεὸν καὶ Κύριον.

   Ωφθη ἡ σωρὸς, τῶν λειψάνων σου ᾽Αντώνιε, ὥσπερ πηγή τις ἡμῖν προχέουσα, παθῶν ποικίλων ἀφθόνως ἀεὶ ἰάματα.

Θεοτόκιον.

   Ανωθεν ἡμᾶς, ἐποπτεύεις Παναμώμητε, καὶ περιέπεις ἀεὶ τὸν κλῆρόν σου, τὸν θεοτόκον κυρίως σὲ καταγγέλλοντα.

Ὼδὴ ΣΤ’. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.

   Τῷ πόθῳ τῷ πρὸς Θεὸν μακάριε, ὥσπερ σκύβαλα τὰ πάντα ἡγήσω, καὶ πρὸς αὐτὸν τὴν διάνοιαν ἔχων, τὰς τῶν δαιμόνων διώλεσας φάλαγγας, καὶ γέγονας ὡς ἁληθῶς, ἰαμάτων πηγὴ άνεξάντλητος.

 

   Ορέξεις τὰς τῆς σαρκὸς ἑμάρανας, ἐγκρατείᾳ καἱ ἀσκήσει παντοία, καἰ σεαυτὸν παρεσκεύασας μάκαρ, τοῦ βασιλέως Χριστοῦ θεῖον τέμενος, καὶ νῦν οἰκεῖς τοὺς οὐρανούς, τῆς αὐτοῦ ἀπολαύων λαμπρότητος.

   Υπῆλθες ἐν νεαρῷ τῷ σώματι, τὸν ζυγὸν σὺ τὸν χρηστὸν τοῦ Κυρίου, ἀποῤῥαγεὶς τῶν φροντίδων τοῦ βίου, καὶ φυγαδεύων εἰς ὄρος ἐμάκρυνας' καὶ μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ, νοερῶς ῆς συνῶν καὶ ἡδόμενος.

Θεοτόκιον.

   Ναῶ σου τῷ ἱερῷ παρεστῶτες, σοῦ δεόμεθα στερροτάτῃ τῇ πίστει, ῥῦσαι ἡμᾶς τῆς ἑχθρῶν ἐπηρείας, καὶ νοσημάτων παντοίων ἀπάλλαξον. Θεόνῦμφε ἡ τὸν Χριστὸν τὸν λυτῆρα τῶν νόσων κυήσασα.

'Ο ἱερεύς μνημονεύει.

Εἶτα τὸ Κοντάκιον ᾽Ηχος Γ΄. Ὴ Παρθένος σῄμερον

   Εορτάζει σήμερον, ἡ σὴ πατρὶς θεοφόρε, ἑορτὴν ὑπέρλαμπρον, τῆς θεοφόρου σου μνήμης, ἅπασαν προσκαλουμένη πόλιν καὶ χώραν, χαίρει γάρ, ὡς κεκτημένη θησαυρὸν μέγαν, τὴν πανέντιμόν σου κάραν, θεόφρον πάτερ Ἀντώνιε, ὅσιε.

Καὶ εῦθὺς τὸ Προκείμενον ᾿Ηχος Δ΄.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ Θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ

Στίχος. Τί ᾶνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων

ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (ΣΤ’. 17-28).

Τῷ καιρῶ ἐκείνω ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπί τόπου πεδινοῦ, καί ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ καί πλῆθος πολύ του λαοῦ ἀπό πάσης της Ἰουδαίας, καί Ἱερουσαλήμ, καί τῆς παραλίου Τύρου καί Σιδῶνος, οἵ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καί ἰαθῆναι ἀπό τῶν νόσων αὐτῶν, καί οἱ ὀχλούμενοι ὑπό πνευμάτων ἀκαθάρτων, καί ἐθεραπεύοντο. Καί πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἀπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο, καί ἰάτο πάντας. Καί αὐτός ἐπάρας τούς ὀφθαλμούς αὐτοῦ εἰς τούς Μαθητᾶς αὐτοῦ ἔλεγε, Μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστίν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε, μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε, μακάριοι ἐστέ, ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καί ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς, καί ὀνειδίσωσι, καί ἐκβάλωσι τό ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρόν ἕνεκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χαίρετε ἐν ἐκείνη τή ἡμέρα καί σκιρτήσατε, ἰδού γάρ ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τῷ οὐρανῴ.

Δόξα.

Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου πρεσβείαις ἑλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Καὶ τὸ παρὸν Προσόμοιον. ᾿Ηχος Πλ. Β΄. ᾿Ολην ἀποθέμενοι . . .

Μὴ παύσῃ δεόμενος τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ Δὲσπότου, ᾿Αντώνιε Ὸσιε, τοῖς τὴν Θείαν Μνήμην σου ἑορτάζουσι, πᾶσι δωρήσασθαι, ἄφεσιν πταισμάτων, αἰωνίαν ἀπολύτρωσιν, τῶν χαρισμάτων τε, τῶν πνευματικῶν τὴν μετάδοσιν, παθῶν τε τὴν κατὰφλεξιν, τῶν φρυγόντων νῦν τὴν καρδίαν ἡμῶν, ψυχῶν σωτηρίαν, καὶ θείαν προστασίαν, ᾿Αγαθέ, ἵνα ὑμνῶμεν γηθόμενοι, τὴν θείαν σου Κοίμησιν.

Ὁ Ἱερέας: Σῶσον, ὁ Θεός, τόν λαόν σου, καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου: ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς, ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καί καταπεμψον ἐφ’ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια: πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἠμῶν, Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας: δυνάμει τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἰκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, καί πανευφήμων Ἀποστόλων, τοῦ ἁγίου ἐνδόξου πανευφήμου Ἀποστόλου Βαρνάβα, τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν θαυματουργῶν,Τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καί Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καί Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν, τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, (ἅγιος της ἡμέρας), καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.

Τὸ Κύριε, ἐλέησον ιβ΄.

Ὁ Ἱερέας: Ἐλέει, καί οἰκτιρμοῖς, καί φιλανθρωπία τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ’ οὐ εὐλογητός εἰ, σύν τῷ παναγίω καί ἀγαθῶ καί ζωοποιῶ σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ώδὴ Ζ’. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

   Εαυτὸν κατακλείσας, στενωτάτῳ σπηλαίῳ, ἐν' τούτῳ εἴληφας, τὸ πέρας τὸ τοῦ βίου, τρεφόμενος βοτάνοις, γυμνητεύων τῷ σώματι, ὁ τῶν Πατέρων βοῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

   Ολονύκτοις παμμάκαρ, προσευχαῖς ἐτροπῶσώ, δαιμόνων φάλαγγας, τῶν σὲ ἑπαπειλούντων, εἰς. χάος ἀκοντίσαι, καὶ νῦν μέλπεις γηθόμενος' ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

   Υπὲρ φύσιν ὠράθης, περιὼν ἐν τῷ βίῳ, ἁγωνισάμενος, στενούμενος παμμάκαρ, θλιβόμενος καν τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὸ πλάτος ἁνέδραμες, τῆς βασιλείας Χριστοῦ εἰς τοὺς αἰῶνας χαίρων.

Θεοτόκιον.

   Νέμεις πᾶσι Παρθένε, συμπαθῶς τοῖς αἰτοῦσι, παθῶν τὴν ἴασιν, ἐν τῷδε ,τῷ πανσέπτῳ,᾽ καὶ θείῳ τεμένει, ἐν ᾧ πίστει κραυγάζομεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ὼδὴ Η’. Τὸν βασιλέα τῶν οὐρανῶν.

   Αποφυγὼν τὰς βιὼτικὰς τρικυμίας, εἰς λιμένα θεῖον προσωρμίσθης, κράζων εὐλογεῖτε Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.

   Νοσοῦσιν ἅπασι χορηγεῖς τὰς ἰάσεις, ὡς ἁκέστωρ θεῖος, καὶ γὰρ ἔσχες, γέρας τῶν σῶν πόνων ἰάσεων τὴν χάριν.

   Ως εὐπρεπὴς τε καὶ θαυμαστὸς ὁ ναός σου, ὁ ἐκ κρήνης ἅπασι προχέων, τῆς σεπτῆς σοροῦ σου ἰάματα παντοῖα.

Θεοτόκιον.

   Η σωτηρία μου καὶ ἐλπὶς σὺ ὑπάρχεις, Θεοτόκε, ὅθεν σοῦ προστρέχω, τῷ σεπτῷ τεμένει εὐρέσθαι σωτηρίαν.

Ὠδὴ Θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

   Ναὸς ὡς χρήματίσας, τοῦ Θεοῦ τῶν ὅλων, τὸν σὸν ναὸν ἁπειργάσω ᾿Αντώνιε, νόσων πολλῶν ἰατρεῖον καὶ ᾶμισθον.

   Ικἐτευε τὸν κτίστην, ὡς αὐτοῦ θεράπων, τῶν δυσχερῶν ἡμῖν δοῦναι τὴν λύτρωσιν, τοῖς τῷ ναῷ σου τῷ θείῳ πίστει προστρέχουσι.

   Ολβία σου ἡ πόλις, καὶ χαρίτων πλήρης, τὴν σὴν σορὸν κεκτημένη ᾿Αντώνιε' ὠς ὄλβον ἔμψυχον ὄντως καὶ ἁδαπάνητον.

Θεοτόκιον.

   Σωτῆρα τῶν ἁπάντων, μόνη τετοκυῖα, τὸν Ἴησοῦν ὑπὲρ φύσιν πανάμωμε, αὐτὸν δυσώπει σωθῆναι τοὺς σὲ γεραίροντας.

Τὸ ἄξιόν ἐστιν Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια

   Ως ἐχέφρων Πάτερ καὶ νουνεχὴς, βίου τὸ ζαλῶὃες φυγαδεύων οἷα πτηνός, καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ κατῴκησας Παμμάκαρ, νηστείᾳ καὶ δεήσει συνὼν τῷ κτίστει.

   Υλικῆς δυάδος ὑπεραρθείς, τῆς σαρκὸς τὸ νέφος, ᾶποσείσας και τοῦ φωτός, μετασχὼν τοῦ Θεοῦ, τρισμάκαρ ἀσχολεῖσθαι, νυκτός τε καὶ ἡμέρας τούτῳ οὐκ ἕπαυσας.

   Βεῤῤοιαίων πόλις σὲ θησαυρόν, κεκτημένη μάκαρ, ἐναβρὐνεται τῇ σεπτῇ, σῇ σορῷ καὶ χαίρει, ὠς μόνη πλήρης οὖσα, τῶν θείων σου θαυμάτων πάτερ ᾽Αντώνιε.

Καὶ Θεοτόκιον.

   Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

Τρισάγιον.

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς .(γ΄)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὁ Ἱερεύς : Ὅτι Σου ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Εἶτα τὸ τροπάριον ᾽Ηχος Γ΄. Θείας πίστεως.

   Τὸν ὁμώνυμον τοῦ ᾿Αντωνίου, καὶ ὁμότροπον ἀναδειχθέντα, τὸν ἐν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις ὡς ἀδυτον, ἀναφανέντα ἀστέρα τοῖς θαυμασιν, εὐσεβοφρόνως υμνήσωμεν λέγοντες, Πάτερ Οσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Καὶ ἕτερον τροπάριον ἀπολυτίκιον Ηχος Γ΄. Θείας πίστεως.

   Ισος ἔλαμψας ἐν τῇ ἀσκήσει, νῦν ᾿Αντώνιε, τῷ συνωνύμῳ, πολιτείαν ζηλώσας ἰσάγγελον, καὶ τῶν ἐνθέων χαρίτων ἠξίωσας, καὶ ᾶσθενούντων ἀκέστωρ καθέστηκας· ὅθεν πάντες εὐσεβοφρόνως δεόμεθα, τὴν σὴν διατηρεῖν πατρίδα ἄτρωτον.

Εἶτα ὁ ἷερεὺς μνημονεύει ὧς συνήθως καὶ ἐν τῇ ἀπολύσει

ψάλλομεν τὸ παρὸν προσόμοιον ᾽Ηχος β΄.“Οτε ἓν τοῦ ξύλου.

Δεῦτε ὁλοθύμῳ τῇ ψυχῇ, καὶ τῇ προαιρέσει ἁπάσῃ ἤδη ἐκζητήσωμεν, παρὰ τοῦ παμμάκαρος ἐπικουρίας τυχεῖν, τῶν δεινῶν περιστάσεων, αὐτῷ ἐκβοῶντες, σὺ ἡμᾶς ἀπάλλαξον, καὶ ἐλευθέρωσον· ὅπως σαῖς πρεσβείαις πρὸς τὸ θεῖον, τύχωμεν ἀφέσεως Πάτερ, πάντων ὧν ἡμάρτομεν οἱ δοῦλοί σου.

Πηγή: