ΜΠΑΡΑ ΜΕΝΟΥ

03 Ιουλίου 2011

Ἢ ὑπερβολικὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὸν μετανοημένο ἄνθρωπο. Τὰ εἴδη τῆς μετάνοιας καὶ τὰ εἴδη τῶν ἁμαρτημάτων.


περβολικ γάπη το Θεο στν μετανοημένο νθρωπο. Τ εδη τς μετάνοιας κα τ εδη τν μαρτημάτων.

Δν χει τόσο μεγάλη γάπη κα τόσο φλογερ ρωτα γαμπρς γι τ νύφη, ση γάπη κα σον ρωτα χει ληθινς κα γλυκύτατος Νυμφίος τν ψυχν μας, Κύριός μας ησος Χριστός, γι ναν μαρτωλό, πο πιστρέφει π τν πλάνη μ γνήσια μετάνοια. Τν γκαλιάζει όρατα, σν Πατέρας φιλόστοργος, τν καταφιλάει γλυκά, κάνει γι χάρη του στος ορανος γιορτή, πανηγύρι μεγάλο, πως βεβαιώνει διος στ Εαγγέλιο: «Χαρ γίνεται στν οραν γι τ μετάνοια νς μαρτωλο» (Λούκ. 15:7).

νας νθρωπος, πάντως πο εναι γι πολ καιρ ποταγμένος σ μαρτωλ πάθη , δν θ μπορέσει ν λευθερωθε π' ατ κα ν μετανοήσει γνήσια, στω κι ν τ ποφασίσει, ν δν λάβει π' τ Θε τ χάρισμα τς μετάνοιας. λλα τ χάρισμα ατο, δν δίνεται στν μαρτωλό, ν πρτα δν τ ζητάει πίμονα κα π τν λεήμονα  κα  φιλάνθρωπο Κύριο. <<ζηττε>> λέει. «κα θ σς δοθε, χτυπτε τν πόρτα κα θ σς νοιχθε» "(Μάτθ.7:7). Κανένα οράνιο χάρισμα δν μς δίνει Θεός, ν μεις δν τ ζηταμ μ πιμονή, γι ν μν παραβιάσει τ ατεξούσιο κα τν λευθερία μας. Μς δίνει, μως, πολλς φορμς , γι ν ζητμε τ χάρη Του. τσι, μ τν παραχώρησή Του βρίσκουν π τ μία τους δικαιος θλίψεις κα πειρασμο διάφοροι, πο πολλς φορς φτάνουν στ ρια τς νθρώπινης ντοχης καί π τν λλ τος μαρτωλος συμφορές, ρρώστιες, κίνδυνοι κα ναποδιές, 'στε, ναγκασμένοι π' λα ατά, ν ρχονται σ μετάνοια, ν' φήνουν κάθε κακία κα ν προστρέχουν στο Θεο τ λεος, ζητώντας τ
χαρ κα τ βοήθειά Του.
μετάνοια, γαπητοί μου, μ κριτήριο τν προέλευσή της, εναι δύο εδων. κείνη πο προέρχεται π τν λεύθερη βούλησή μας  ταν κραυγάζουμε τό, "μάρτησα!", κα τρέχουμε στος πνευματικούς μας πατέρες γι ν ξομολογηθομε τς μαρτίες μας. Κα κείνη πο προέρχεται π τ Θεό, πο δίνεται χαρισματικ π' Ατν -ταν λότελα κα λόψυχα μισήσουμε τς μαρτίες πο ξομολογηθήκαμε, χύνοντας δάκρυα κατανυκτικ στ θύμησή τους. κατάνυξη τούτη εναι σημάδι φανερό της συγχωρήσεως κα τς σωτηρίας μας.
Πρέπει, μως, ν ξέρουμε, τι κα τ' μαρτήματα διακρίνονται σ διάφορα εδη. 'λλα εναι κούσια, δηλαδ θεληματικά, κα λλα κούσια, δηλαδ θέλητα. 'λλα εναι φανερά, κενα δηλαδ πο βλέπουν ο νθρωποι, κα λλα κρυφά, κενα πο δν γίνονται μπροστ στ μάτια τν λλων. 'λλα πάλι εναι γνωστά, κενα δηλαδ πο, κι ν δν τ εδαν ο νθρωποι, στόσο τ γνωρίζουν, κα λλα γνωστα, κενα πο σκεπάζονται μ τ πέπλο τς ποκρισίας. Γιατί συχν νας νθρωπος λλος φαίνεται κα λλος εναι στν πραγματικότητα. ν φαίνεται δίκαιος, καλοσυνάτος κα νάρετος, σωτερικ εναι γεμάτος κακία κα δ-λιότητα. Πολύμορφο ζο, βλέπετε, εναι νθρωπος.
"λα τ' μαρτήματα, πάντως, πο διαπράττουμε μ τ διάνοια, τ λόγια κα τ ργα, κούσια κούσια, γνωστ γνωστα, φανερ κρυφά, εναι γυμν κα τραν μπροστ στ φοβερ θεία Μάτια, πο βλέπουν τ πάντα. Κα ν δν παλλαγομε π' ατ δσ κόμα βρισκόμαστε στηζωή, μ τέλεια ποχ κα ξομολόγηση, τ φοβερ μέρα τς Κρίσεως θ διαλαληθον μπροστ σ μυριάδες γγέλων κα νθρώπων. Τότε χι μόνο θ καταντροπιαστοΰμε, μ κα θ ποστομε τν αώνια κόλαση.
"ς ξομολογηθομε, λοιπόν, στν πνευματικό μας πατέρα, μ τ σταθερ πόφαση ν μν ξανακάνουμε τ δια μαρτήματα, κα ς παρακαλέσουμε τν Κύριο ν μς δώσει τ χάρισμα τς κατανυκτικς μετάνοιας, πο γεννάει τ θερμ δάκρυα. τσι θ χουμε πάντα κοντ μς λαρ κα στοργικ τν φιλοψυχο Δεσπότη μας. Μ τ χάρη κείνου θ πετύχουμε τν ψυχική μας σωτηρία κα θ' ξιωθομε ν σταθομε στ δεξι Το μαζ μ τος γίους λων τν αώνων. μήν, μήν!



πηγη:
ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
ΕΚΔ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου