ΜΠΑΡΑ ΜΕΝΟΥ

07 Ιουλίου 2011

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑΣ



Πνευματικὸ κέντρο καὶ ἀποκούμπι τῶν ἁρματολῶν στὴν Τουρκοκρατία, τὸ μοναστήρι τοῦ Προυσοῦ, προσφέρει καὶ σήμερα τὶς ὑπηρεσίες του στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν τόπο. Χιλιάδες προσκυνητὲς ὁδεύουν ἐδῶ, ὅλο τὸ χρόνο, γιὰ τὴ Χάρη της.
Τὸ μοναστήρι εἶναι χτισμένο σὲ μία ἀτμόσφαιρα ποὺ μόνο σὰν ἀποθέωση τῆς ὀμορφιᾶς μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθεῖ. Βράχοι ποὺ κατεβαίνουν σὲ βαθιὲς χαράδρες μὲ τὸ μυστικὸ τραγούδι τῶν νερῶν, δάση πυκνὰ ποὺ ξεκουράζουν… Πρόκειται γιὰ μεγάλο καὶ Πνευματικὸ κέντρο καὶ ἀποκούμπι τῶν ἁρματολῶν στὴν Τουρκοκρατία, τὸ μοναστήρι τοῦ Προυσοῦ, προσφέρει καὶ σήμερα τὶς ὑπηρεσίες του στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν τόπο. Χιλιάδες προσκυνητὲς ὁδεύουν ἐδῶ, ὅλο τὸ χρόνο, γιὰ τὴ Χάρη της. Τὸ μοναστήρι εἶναι χτισμένο σὲ μία ἀτμόσφαιρα ποῦ μόνο σὰν ἀποθέωση τῆς ὀμορφιᾶς μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθεῖ. Βράχοι ποῦ κατεβαίνουν σὲ βαθιὲς χαράδρες μὲ τὸ μυστικὸ τραγούδι τῶν νερῶν, δάση πυκνὰ ποῦ ξεκουράζουν… Πρόκειται γιὰ μεγάλο καὶ ἱστορικὸ μοναστηριακὸ συγκρότημα, κέντρο μίας μεγάλης ὁμάδας οἰκισμῶν, ποῦ βλέπουμε διάσπαρτους στὶς γύρω πλαγιὲς καὶ παλιότερα κομβικὸ κέντρο ἐμπορίου τῆς Εὐρυτανίας καὶ τοῦ Βάλτου. Κατὰ τὴν παράδοση ἡ μονὴ ἱδρύθηκε τὸν 12ο αἰώνα γιὰ νὰ στεγάσει εἰκόνα τῆς Παναγίας ποῦ εἶχε σωθεῖ σὲ σπηλιὰ κατὰ τὴν εἰκονομαχία, προερχόμενη ἀπὸ τὴν Προῦσα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ καθολικὸ καὶ ἀπὸ μία πτέρυγα κελιῶν. Τὸ καθολικό του τιμᾶται στὴν Παναγία Προυσιώτισα, εἶναι ναὸς σταυροειδὴς μὲ τροῦλο, χρονολογεῖται στὰ 1754, στὰ δυτικὰ διασώζει κρύπτη διαμορφωμένη σὲ παρεκκλήσι, ἐνῶ οἱ τοιχογραφίες ποῦ φιλοτέχνησαν οἱ ζωγράφοι Γ. Γεωργίου καὶ Γ. Ἀναγνώστου χρονολογοῦνται στὰ 1785. Στὴν κρύπτη διασώζονται στὴν ἐξωτερικὴ δυτικὴ πλευρὰ τοιχογραφίες τοῦ 13ου αἰώνα, ἐνῶ ἐσωτερικὰ ὑφίστανται δύο στρώματα, ἀπὸ τὰ ὁποία τὸ ἕνα χρονολογεῖται στὰ 1518. Ἀξιόλογο εἶναι τὸ ξυλόγλυπτο τέμπλο τῆς κρύπτης ποῦ χρονολογεῖται στὰ 1810. (Πραγματοποιήθηκαν ἀναστηλωτικὲς ἐργασίες στὸ καθολικό, ὅπως καὶ ἐργασίες συντηρήσεως τῶν τοιχογραφιῶν). Τὸ μοναστήρι τοῦ Προυσοῦ ἀποτελεῖ τόπο προσκυνήματος πιστῶν ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ἰδιαίτερα στὶς 23 Αὐγούστου ποῦ γιορτάζει, ἡμερομηνία κατὰ τὴν ὁποία βρέθηκε ἡ ἱερὴ εἰκόνα. Γιὰ νὰ πάει κάποιος στὸν Προυσὸ πρέπει νὰ φτάσει στὸ Καρπενήσι καὶ ἀπὸ κεῖ νὰ πάρει τὸν δρόμο ποῦ ὁδηγεῖ στὴν Ποταμιά, τὴν εὔφορη περιοχὴ ποῦ διαρρέετε ἀπὸ τὸν ποταμὸ Καρπενησιώτη. Στὸ δρόμο γιὰ τὸν Προυσὸ ὑπάρχει τὸ εἰκόνισμα ὅπου βρίσκονται τὰ "πατήματα τῆς Παναγίας". Εἶναι ἕνα ἀξιοπερίεργο καὶ γιὰ πολλοὺς ἀνερμήνευτο γεωλογικὸ φαινόμενο, καθὼς στὸν κάθετο βράχο καὶ ἐνσωματωμένο σ' αὐτὸ φαίνονται ἑπτὰ διαφορετικοῦ χρώματος σχήματα ποῦ ἔχουν τὴν μορφὴ πατημάτων. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτό, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, πέρασε ἡ Παναγία στὸ δρόμο της γιὰ τὸν Προυσό. (Ὅλη ἡ σχετικὴ παράδοση ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: "Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς κατὰ τὴν περίοδο ποῦ βρισκόταν στὴν Πάτμο, ζωγράφισε μαζὶ μὲ ἄλλες εἰκόνες καὶ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας ποῦ τώρα βρίσκεται στὸν Προυσό. Γιὰ πολλοὺς αἰῶνες ἡ εἰκόνα βρισκόταν καὶ θαυματουργοῦσε σὲ μεγάλο ναὸ στὴν Προῦσα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, τὸ 829 τὴν πῆρε κάποιος ἐπονομαζόμενος Διονύσιος καὶ τὴν ἔφερε στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ γλιτώσει ἀπὸ τὴν καταστροφή. Κάπου στὴ διαδρομὴ ὅμως τὴν ἔχασε καὶ τὴν βρῆκαν στὴ σπηλιὰ ὅπου βρίσκεται σήμερα, κάποιοι βοσκοί, ποῦ γιὰ μέρες ἔβλεπαν μία μυστηριώδη φωτεινὴ στήλη ποῦ τοὺς ἔδειχνε τὸ μέρος. Ὁ Διόνυσος ὅταν ἔμαθε ὅτι ἡ εἰκόνα βρέθηκε κάπου στὸ Καρπενήσι πῆγε καὶ τὴν πῆρε. Καθὼς ἐπέστρεφε μὲ τὴ συνοδεία τοῦ νύχτωσε καὶ ἔπεσαν νὰ κοιμηθοῦν. Τὸ πρωὶ ἡ εἰκόνα εἶχε ἐξαφανιστεῖ καὶ μία μυστηριώδη φωνὴ τοὺς εἶπε ὅτι ἐπιθυμία τῆς εἰκόνας ἦταν νὰ παραμείνει ἐκεῖ ποῦ βρέθηκε στὴν περιοχὴ ποῦ ἦταν οἱ βοσκοί. Κατὰ τὴν ἐπιστροφή της στὸν Προυσό, ἡ Παναγία πέρασε ἀπὸ τὸ σημεῖο ποῦ εἶναι τὰ "Πατήματα" καὶ τρυπώντας τὴν βουνοκορφὴ διέσχισε τὸ βουνό, ποῦ πῆρε τὴν μορφὴ τῆς εἰκόνας").Τὸ ἀσημένιο κάλυμμα τῆς εἰκόνας τὸ δώρισε ὁ Καραϊσκάκης γιὰ νὰ θεραπευτεῖ ἀπὸ τὴ θέρμη ποῦ τὸν τυραννοῦσε καὶ ἐξαιτίας τῆς ὁποίας ἔμενε κατὰ περιόδους στὸν Προυσὸ νὰ ἀναρρώνει. Πρὶν τὸ μοναστήρι τὰ δύο κάστρα ἀριστερὰ καὶ δεξιά, οἱ "πύργοι τοῦ Καραϊσκάκη". Στὸ Μοναστήρι λειτουργεῖ ἐνδιαφέρον μουσεῖο μὲ πολλὰ ἐκθέματα, ὅπως εἰκόνες ἀπὸ τὸ 15ο καὶ 16ο αἰώνα, ἱερὰ ἄμφια, ἀργυρᾶ καὶ χρυσὰ δισκοπότηρα, χειρόγραφοι κώδικες, τυπογραφημένα βιβλία καὶ τὸ σπαθὶ τοῦ Καραϊσκάκη. Τὸ Μοναστήρι ὑπέστη πολλὲς καταστροφὲς καὶ πυρπολήθηκε ἀπὸ πολλοὺς ἐπιδρομεῖς μὲ τελευταίους τους Γερμανοὺς στὶς 16 Αὐγούστου τὸ 1944, ἐπειδὴ θεωρήθηκε ὡς κρησφύγετο τῶν ἀνταρτῶν. Οἱ χωρικοὶ γιὰ νὰ σώσουν τὴν εἰκόνα τὴν μετέφεραν στὸ χωριὸ Προυσό, ἐνῶ στὴν πομπὴ μεταφορᾶς τῆς εἰκόνας συμμετεῖχε τιμητικὸ ἀπόσπασμα τῶν Γερμανῶν. Τὸ ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Πάντων ποῦ βρίσκεται ἀπέναντι ἀπὸ τὸ Μοναστήρι κτίστηκε στὰ 1754. Ἐπίσης, διασώζεται τὸ κτίριο ποῦ στέγασε ἐπὶ Τουρκοκρατίας τὴ "Σχολὴ Ἑλληνικῶν Γραμμάτων" ποῦ λειτούργησε ἐδῶ.ἱστορικὸ μοναστηριακὸ συγκρότημα, κέντρο μίας μεγάλης ὁμάδας οἰκισμῶν, ποὺ βλέπουμε διάσπαρτους στὶς γύρω πλαγιὲς καὶ παλιότερα κομβικὸ κέντρο ἐμπορίου τῆς Εὐρυτανίας καὶ τοῦ Βάλτου. Κατὰ τὴν παράδοση ἡ μονὴ ἱδρύθηκε τὸν 12ο αἰώνα γιὰ νὰ στεγάσει εἰκόνα τῆς Παναγίας ποὺ εἶχε σωθεῖ σὲ σπηλιὰ κατὰ τὴν εἰκονομαχία, προερχόμενη ἀπὸ τὴν Προῦσα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ καθολικὸ καὶ ἀπὸ μία πτέρυγα κελιῶν. Τὸ καθολικό του τιμᾶται στὴν Παναγία Προυσιώτισα, εἶναι ναὸς σταυροειδὴς μὲ τροῦλο, χρονολογεῖται στὰ 1754, στὰ δυτικὰ διασώζει κρύπτη διαμορφωμένη σὲ παρεκκλήσι, ἐνῶ οἱ τοιχογραφίες ποὺ φιλοτέχνησαν οἱ ζωγράφοι Γ. Γεωργίου καὶ Γ. Ἀναγνώστου χρονολογοῦνται στὰ 1785. Στὴν κρύπτη διασώζονται στὴν ἐξωτερικὴ δυτικὴ πλευρὰ τοιχογραφίες τοῦ 13ου αἰώνα, ἐνῶ ἐσωτερικὰ ὑφίστανται δύο στρώματα, ἀπὸ τὰ ὁποία τὸ ἕνα χρονολογεῖται στὰ 1518. Ἀξιόλογο εἶναι τὸ ξυλόγλυπτο τέμπλο τῆς κρύπτης ποὺ χρονολογεῖται στὰ 1810. (Πραγματοποιήθηκαν ἀναστηλωτικὲς ἐργασίες στὸ καθολικό, ὅπως καὶ ἐργασίες συντηρήσεως τῶν τοιχογραφιῶν). Τὸ μοναστήρι τοῦ Προυσοῦ ἀποτελεῖ τόπο προσκυνήματος πιστῶν ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ἰδιαίτερα στὶς 23 Αὐγούστου ποὺ γιορτάζει, ἡμερομηνία κατὰ τὴν ὁποία βρέθηκε ἡ ἱερὴ εἰκόνα. Γιὰ νὰ πάει κάποιος στὸν Προυσὸ πρέπει νὰ φτάσει στὸ Καρπενήσι καὶ ἀπὸ κεῖ νὰ πάρει τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Ποταμιά, τὴν εὔφορη περιοχὴ ποὺ διαρρέετε ἀπὸ τὸν ποταμὸ Καρπενησιώτη. Στὸ δρόμο γιὰ τὸν Προυσὸ ὑπάρχει τὸ εἰκόνισμα ὅπου βρίσκονται τὰ "πατήματα τῆς Παναγίας". Εἶναι ἕνα ἀξιοπερίεργο καὶ γιὰ πολλοὺς ἀνερμήνευτο γεωλογικὸ φαινόμενο, καθὼς στὸν κάθετο βράχο καὶ ἐνσωματωμένο σ' αὐτὸ φαίνονται ἑπτὰ διαφορετικοῦ χρώματος σχήματα ποὺ ἔχουν τὴν μορφὴ πατημάτων. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτό, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, πέρασε ἡ Παναγία στὸ δρόμο της γιὰ τὸν Προυσό. (Ὅλη ἡ σχετικὴ παράδοση ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: "Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς κατὰ τὴν περίοδο ποὺ βρισκόταν στὴν Πάτμο, ζωγράφισε μαζὶ μὲ ἄλλες εἰκόνες καὶ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας ποὺ τώρα βρίσκεται στὸν Προυσό. Γιὰ πολλοὺς αἰῶνες ἡ εἰκόνα βρισκόταν καὶ θαυματουργοῦσε σὲ μεγάλο ναὸ στὴν Προῦσα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, τὸ 829 τὴν πῆρε κάποιος ἐπονομαζόμενος Διονύσιος καὶ τὴν ἔφερε στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ γλιτώσει ἀπὸ τὴν καταστροφή. Κάπου στὴ διαδρομὴ ὅμως τὴν ἔχασε καὶ τὴν βρῆκαν στὴ σπηλιὰ ὅπου βρίσκεται σήμερα, κάποιοι βοσκοί, ποὺ γιὰ μέρες ἔβλεπαν μία μυστηριώδη φωτεινὴ στήλη ποὺ τοὺς ἔδειχνε τὸ μέρος. Ὁ Διόνυσος ὅταν ἔμαθε ὅτι ἡ εἰκόνα βρέθηκε κάπου στὸ Καρπενήσι πῆγε καὶ τὴν πῆρε. Καθὼς ἐπέστρεφε μὲ τὴ συνοδεία τοῦ νύχτωσε καὶ ἔπεσαν νὰ κοιμηθοῦν. Τὸ πρωὶ ἡ εἰκόνα εἶχε ἐξαφανιστεῖ καὶ μία μυστηριώδη φωνὴ τοὺς εἶπε ὅτι ἐπιθυμία τῆς εἰκόνας ἦταν νὰ παραμείνει ἐκεῖ ποὺ βρέθηκε στὴν περιοχὴ ποὺ ἦταν οἱ βοσκοί. Κατὰ τὴν ἐπιστροφή της στὸν Προυσό, ἡ Παναγία πέρασε ἀπὸ τὸ σημεῖο ποὺ εἶναι τὰ "Πατήματα" καὶ τρυπώντας τὴν βουνοκορφὴ διέσχισε τὸ βουνό, ποὺ πῆρε τὴν μορφὴ τῆς εἰκόνας").Τὸ ἀσημένιο κάλυμμα τῆς εἰκόνας τὸ δώρισε ὁ Καραϊσκάκης γιὰ νὰ θεραπευτεῖ ἀπὸ τὴ θέρμη ποὺ τὸν τυραννοῦσε καὶ ἐξαιτίας τῆς ὁποίας ἔμενε κατὰ περιόδους στὸν Προυσὸ νὰ ἀναρρώνει. Πρὶν τὸ μοναστήρι τὰ δύο κάστρα ἀριστερὰ καὶ δεξιά, οἱ "πύργοι τοῦ Καραϊσκάκη". Στὸ Μοναστήρι λειτουργεῖ ἐνδιαφέρον μουσεῖο μὲ πολλὰ ἐκθέματα, ὅπως εἰκόνες ἀπὸ τὸ 15ο καὶ 16ο αἰώνα, ἱερὰ ἄμφια, ἀργυρᾶ καὶ χρυσὰ δισκοπότηρα, χειρόγραφοι κώδικες, τυπογραφημένα βιβλία καὶ τὸ σπαθὶ τοῦ Καραϊσκάκη. Τὸ Μοναστήρι ὑπέστη πολλὲς καταστροφὲς καὶ πυρπολήθηκε ἀπὸ πολλοὺς ἐπιδρομεῖς μὲ τελευταίους τους Γερμανοὺς στὶς 16 Αὐγούστου τὸ 1944, ἐπειδὴ θεωρήθηκε ὡς κρησφύγετο τῶν ἀνταρτῶν. Οἱ χωρικοὶ γιὰ νὰ σώσουν τὴν εἰκόνα τὴν μετέφεραν στὸ χωριὸ Προυσό, ἐνῶ στὴν πομπὴ μεταφορᾶς τῆς εἰκόνας συμμετεῖχε τιμητικὸ ἀπόσπασμα τῶν Γερμανῶν. Τὸ ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Πάντων ποὺ βρίσκεται ἀπέναντι ἀπὸ τὸ Μοναστήρι κτίστηκε στὰ 1754. Ἐπίσης, διασώζεται τὸ κτίριο ποὺ στέγασε ἐπὶ Τουρκοκρατίας τὴ "Σχολὴ Ἑλληνικῶν Γραμμάτων" ποὺ λειτούργησε ἐδῶ.




το βρηκαμε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου