ΜΠΑΡΑ ΜΕΝΟΥ

06 Ιουλίου 2011

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΑΡΙΝΑΝ.

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ
ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ
ΜΑΡΙΝΑΝ


Ὃ Ἱερεὺς ἄρχεται τῆς Παρακλήσεως μὲ τὴν δοξολογικὴν ἐκφώνησιν.

 Εὐλογητὸς ὃ Θεὸς ἠμῶν, πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὃ Ἀναγνώστη· Ἀμήν.
Ψαλμὸς ρμβ'(142)

Κύριε, εἰσάκουσαν τῆς προσευχῆς μου, ἐνωτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τὴ ἀληθεῖς Σου, εἰσάκουσάν μου ἐν τὴ δικαιοσύνη Σου- καὶ μὴ εἴσελθης εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου Σου, δτὶ οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὃ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἔταπεινωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἔκαθισε μὲ ἐν σκοτεινοις, ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἤκηδιασεν ἒπ' ἔμε τὸ πνευμά μου, ἐν ἔμοι ἔταραχθη ἢ καρδιά μου. Ἔμνησθην ἥμερων ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἐργοίς Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἔμελετων. Διεπέτασα πρὸς Σὲ τὰς χείρας μου, ἢ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος Σοί. Ταχὺ εἰσάκουσάν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεΰμά μου· μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν Σου ἂπ' ἔμου καὶ ὅμοιωθησομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἄκουστον ποίησον μοὶ τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοῖ ἤλπισα' γνώρισαν μοὶ Κύριε, ὅδον, ἐν ἢ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς Σὲ ἤρα τὴν ψυχήν μου· ἔξελου μὲ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς Σὲ κατέφυγον. Δίδαξαν μὲ τοῦ ποιεΐν τὸ θέλημά Σου, δτὶ Σὺ εἰ ὃ Θεός μου·
τὸ Πνεϋμά Σοὺ τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῆ εὐθεῖς. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τὴ δικαιοσύνη Σου ἕξαξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλεεῖ Σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου· καὶ ἀπολεις πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλος Σου εἰμί.

Καὶ εὐθὺς ψάλλεται ὑπὸ τῶν Χορῶν τετράκις ἐξ ὑπαμοιβῆς μετὰ τῶν οἰκείων στίχων.

Ἦχος δ'

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἤμιν εὐλογημένος ὃ , ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ. α'.       Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ "Ἅγιον αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἤμιν...

Στίχ. β'.      Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἤμυναμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριον καὶ ἐπέφανεν ἤμιν...

Στίχ. γ'.     Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὐτή, καὶ ἐστὶ θαυμαστὴ ἐν ὄφθαλμοις ἠμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἤμιν...

Εἴτα τὰ παρόντα Τροπάρια.

Ἦχος δ'. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τφ Σταυρω.

Τὴν Ἀθλοφόρον καὶ Παρθένον Μαρίναν, τὴν δὶ' ἅγνειας τὴν ψυχὴν ὤραϊσασαν, ἀνευφημουντες κράξωμεν ἐκ μέσης ψυχῆς. Μάρτυς ἄξιαγαστε, ταῖς πρεσβείαις σου ρυσαι, πάντας τοὺς τιμώντας σέ, τοῦ λιμοῦ καὶ λοιμοῦ τέ, καὶ πάσης ἄλλης βλάβης τοῦ ἔχθροϋ, ὅπως ὕμνωμεν ἔνθεως τὴν Μνήμην σου.

Δόξα, Καὶ νῦν Θεοτόκιον.
 Ἦχος δ'. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρω.

Οὗ σιωπήσωμεν ποτὲ Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλειν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προίστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἠμᾶς ἔρρυσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἔκ σού· τοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

 Ὃ Ἀναγνώστης χύμα·
Ψαλμὸς ν' (50).

λέησον μέ, ὃ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἴκτιρμών Σου ἕξαλειψον τὸ ἀνόημημά μου. Ἐπὶ πλεΙον πλΰνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισαν μέ. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γιγνώσκω, καὶ ἢ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διὰ παντός. Σοὶ μόνω ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα' ὅπως ἂν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις Σου, καὶ νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι Σέ. "Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἅμαρτιαις ἔκισσησε μὲ ἢ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἤγαπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια της σοφίας Σου ἔδηλωσας μοί. 'Ραντιεις μὲ ὕσσωπφ, καὶ καθαρισθήσομαι πλύνεις μὲ καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἄκουτιεις μοὶ ἀγαλλία-σὶν καὶ εὐφροσύνην ἄγαλλιασονται ὄστεα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψαν τὸ πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἕξαλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἔμοι, ὃ Θεός, καὶ πνεϋμα εὖθες ἔγκαινισον ἐν τοῖς ἔγκατοίς μου. Μὴ ἀπόρριψης μὲ ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου, καὶ τὸ Πνεῦμα Σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλης ἂπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοὶ τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου, καὶ πνεύματι ἤγεμονικω στήριξαν μέ. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς Σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ Σὲ ἐπιστρέψουσι. 'Ρυσαὶ μὲ ἐξ αἱμάτων, ὃ Θεός, ὃ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου" ἄγαλλιασεται ἢ γλωσσά μου τὴν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελει τὴν αἰνεσίν Σου. Ὅτι εἰ ἤθελησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τφ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὃ Θεὸς οὐκ ἔξουδενωσει. Ἄγαθυνον, Κύριε, ἐν τὴ εὐδοκία Σου τὴν Σιῶν, καὶ οἰκοδομηθέτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Καὶ ἄρχονται οἳ Χοροὶ ψάλλοντες ἐξ ὑπαμοιβῆς, πραεία τὴ φωνὴ καὶ ἐν εὐλάβεια, τὸν ἑξῆς Κανόνα, προτὰσ-σοντες, τῶν μὲν δύο πρώτων τροπαρίων τὸ ἐφύμνιον

Ἁγία του Θεοϋ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Τῶν δὲ δύο ὑπολοίπων τους δύο στίχους τῆς μικρὸς δοξολογίας· Δόξα.., Καὶ νῦν...

Ὃ Κανών, οὐ ἢ ἀκροστιχίς·
 Ὠδὴ Α; Ἦχος Πλ. Δ' Ὕγραν διοδεύσας.

Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Σκιρτώσα, Ἁγία Μαρίνα, ἐν οὔρανω, καὶ τῶν του
Θεοῦ Πρέσβευε τοῦ ὑψίστου, πληρουμένη μαρμαρυγῶν, φώτισον τὸν νοῦν μου σαῖς πρεσβείαις, καὶ σκοτασμοῦ τῶν παθῶν μὲ ἀπάλλαξαν. Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε.

Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Θερμῶς Ἱκετεύω σὲ ὃ οἰκτρός, ταῖς σαῖς ἴκεσιαις, ὢ Μαρίνα Μάρτυς Χρίστου, δυσχερῶν του βίου Λύτρωσαι μέ, καὶ τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον κόπασον.

Δόξα Πατρί.

Μέγα τὸ κατόρθωμά σου, Σεμνὴ' δράκοντα γὰρ μέγαν, ἔταπεινωσας εὐθαρσώς· κῆμοι ὅθεν δώρησαι, Μαρίνα, περιφρονῆσαι αὐτοῦ τὰ σοφίσματα

Καὶ νῦν Θεοτόκιον.

Συ εἰ Παρθένε ἄσπιλε, τῆς ἔμης, διανοίας θάρρος, καὶ ἔλπίς μου τῆς ταπεινῆς, ψυχῆς καὶ καρδίας ταλαίπωρου, σὺ εἰ τὸ φῶς, ἢ ζωὴ καὶ ἀνάστασις.

Ὠδὴ Γ'. Σὺ εἰ τὸ στερέωμα. Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Χαίρουσα, Πανόλβιε, ἐν ΟὔρανοΤς σὺν τοῖς Μάρτυσι, πάντας ἠμᾶς, φρούρησαν εὔχαις σου, καὶ παθῶν ἔλευθερωσον.

Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Σκέπην τὴν Εἰκόνα σου, Σοφὴ Μαρίνα, οἰόμενοι,δαιμονικός, φεύγομεν παγίδας, καὶ δεινῶν ἔκλυτρουμεθα.

 Δόξα Πατρί.

μνὸν χαριστήριον, ὃ σὸς ὀΙκέτης προσφέρω σοί, διασωθεῖς, δεινῆς ἀσθενείας, ὢ Μαρίνα, πρεσβείαις σου.

Καὶ νῦν Θεοτόκιον.

χω σέ, Πανάσπιλε, βίου Προστάτην καὶ τεῖχος ἄρρηκτον διὸ δεινῶν, τοῦ ματαίου βίου, οὐ πτοοῦμαι τὴν ἕφοδον.

Διασωσον ἐκ νοσημάτων ἠμᾶς ποικίλων, Μαρίνα, καὶ ἐκ παθῶν καὶ κινδύνων πρεσβείαις σου, τοὺς σοὶ προστρέχοντας καὶ τιμώντας σὲ ποθῶ.

πιβλεψον ἐν εὔμενις πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἔμην χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καὶ ἰασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Ὃ Ἱερεὺς ἀναγιγνώσκει τὴν κάτωθι Δέησιν, τῶν Χορῶν ἀμοιβηδὸν μελπόντων τὸ' Κύριε, ἐλέησον, δωδεκάκις, ἀνὰ τρὶς τετράκις.

Ἐλέησον ἠμᾶς, ὃ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἔπακουσον καὶ ἐλέησον.

Ἔτι δεόμεθα, ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

Ἔτι δεόμεθα, ὑπὲρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἠμῶν (δεινός), καὶ πάσης της ἐν Χριστφ ἠμῶν ἀδελφότητος.

Ἔτι δεόμεθα, ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως, ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, καὶ ἁπαλρήσεως, ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, καὶ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ παντὸς πάθους καὶ σατανικῆς ἐπήρειας, τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ... (καίμνημονευονται τὰ ὀνόματα τῶν ὑπὲρ ὧν ἢ ἱερὰ Παράκλησις τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ Σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί, καὶ τῷ Υἵω καὶ τῷ Ἅγιω Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἴωνων.

Ὃ Χορός: Ἀμήν.
 Κάθισμα.

Ἢχοςβ'. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Πρεσβείαις ὑμῶν, ἀπαύστως τειχιζόμενοι, ἐχθροῦ πονηροῦ, τὰς μηχανᾶς ἔκτρεπομεν, Μαρίνα πάνσοφε νύμφη τοῦ Κτίσαντος, καὶ διὰ τοΰτο τὴν χάριν ὑμῶν, εὔσημω ἐν στόματι κηρύττομεν.

Ὠδὴ Δ'. ΕΙσακήκοα Κύριε.

 Ἁγία του Θεου Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

ντρυφώσα, Πανένδοξε, καὶ ἔνηδομενη θείαις λαμπρότησι, τῶν τιμώντων σὲ μνημόνευε, καὶ ἐκ νόσων ρύου, ταῖς πρεσβείαις σου.

Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Τῶν ἁγίων αἱμάτων σου, οἳ κρουνοὶ Μαρίνα, κατέσβεσαν, τὴν δεινὴν παθῶν μου φλόγωσιν, καὶ εἰς ὕγιειαν μὲ ὤδηγησον.

Δόξα Πατρί.

Σταλαγμοις τῶν αἱμάτων σου, πάσαν ἀθειας πυρὰν κατέσβεσας, καὶ τῶν σὲ τιμώντων ἤρδευσας, τὰς ψυχᾶς, Μαρίνα, Θεοδόξαστε.

Καὶ νῦν Θεοτόκιον

Ρόδον σὺ τὸ ἀμάραντον, ὢ Παρθένε μόνη βλαστήσασα, ταῖς πρεσβείαις σου περισῶζε, τοὺς προστέχοντας σοί, Μητροπάρθενε.

δὴ Ε'. Φώτισαν ἠμᾶς

. Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Φώτισον ἠμᾶς, τοὺς τιμώντας σέ, Θεόπνευστε, φωτὶ τφ μεγάλω νῦν προσεγγίζουσα, καὶ φωτοφόρους, τὰς ψυχᾶς ἠμῶν ἀπέργασαι.

Ἁγία του Θεου Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Ρεύμασι σεπτοις, τῶν αἱμάτων σου κατασβεσον, πῦρ τὸ τῆς ἀπάτης καὶ ξήρανον ροῦν, τῆς δυσσεβὼν τυραννίας, Μαρίνα Πανσεμνέ.

Δόξα Πατρί.

Θειαις καλλοναις, τοῦ Νυμφίου σου, ἀοίδιμε, ἔνηδομενη τῶν ὕμνουντων σέ, φωτὸς τοῦ θείου, τὰς ψυχᾶς εὔχαις σου ἐμπλησον.

Καὶ νῦν Θεοτόκιον.

Ἄχραντε Σεμνή, Θείω ὑδατὶ ράντισαν, καὶ ταῖς λιβάσι τοῦ ἐλέους σου, σταγόνας δίδου, τῶν δακρύων ὑετίζειν μέ.

Ὠδὴ ΣΤ'. Ἴλασθητιμοι Σωτήρ.

Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

λήλυθε φωταυγής, Σεμνὴ ἢ Μνήμη σου σήμερον, φωτίζουσα τοὺς πιστῶς, ἐν ταύτη τιμώντας σέ, καὶ σκότος διώκουσα, παθῶν ἀνιάτων, καὶ δαιμόνων ταῖς πρεσβείαις σου.

Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Στεφάνω παρθενικό, Χριστός, Μαρίνα, σὲ ἔστεψεν, ὡς καθαρὰν καὶ ἅγνην, καὶ χορω Παρθένων σέ, δεόντως ἔσκηνωσε· διὸ ὑπὲρ πάντων, ἠμῶν τοῦτον καθικέτευε.

Δόξα Πατρί.

μνοῦσα σὺ τὸν Θεόν, φωναις ἀπαύστοις μνημόνευε, ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, Μαρίνα Πανένδοξε, ρυσθῆναι ἐκ θλίψεως, λοιμικῆς τὲ νόσου, καὶ δεινῶν του πολεμήτορος.

Καὶ νῦν Θεοτόκιον.

Φωνὴ Ἀρχαγγελική, Θεόν, Μαρία, ἔγεννπσας, ὂν ἔξιλεωσαι νῦν, ἤμιν ὡς ἰσχύουσα, τοῖς πίστει κραυγάζουσι, δωρηθῆναι λύσιν, τῶν πταισμάτων, Παναμώμητε.

Διασωσον ἀπὸ κινδύνων, Μαρίνα, ταϊς σαϊς πρεσβείαις, τοὺς ἐν πίστει εἰλικρινεϊ πρὸς σὲ καταφεύγοντας, καὶ Ῥασαι τὰ πολλὰ ἠμῶν πάθη.

χραντε, ἢ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἒπ' ἐσχάτων τῶν ἥμερων τεκουσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴ ν παρρησίαν.

Ὃ Ἱερεὺς μνημονεύει ὡς δεδήλωται, καὶ μετὰ τὴν ἐκφώνησιν
Κοντάκιον Ἦχος Β'.

Νύμφη ἐκλεκτή του Σωτῆρος, Μαρίνα ἔνδοξε, τὰς σειρᾶς τῶν πολλῶν μου πταισμάτων διαρρηξον, παθῶν φθορᾶς καὶ κινδύνων ρυσαι, καὶ τὴν ἄχλυν τῶν νόσων μου διασκέδασαν, ταῖς πρὸς Θεὸν λιταΐς σού, Παναοίδιμε.

Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον Ἦχος Δ'.

πομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσεσχε μοί,
καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου.

Στίχος. Καὶ ἐστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου, καὶ κατεύθυνε τὰ διαβήματά μου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΑΡΙΝΑΝ

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Δουκὰν (Θ Ἲ-16)

Τῷ καὶρφ ἔκεινφ συγκαλεσάμενος ὃ Ἴησους τοὺς δώδεκα Μαθητᾶς αὐτοῦ, ἔδωκεν αὔτοις δύναμιν καὶ ἐξουσίαν, ἐπὶ πάντα τὰ δαιμόνια, καὶ νόσους θεραπεύειν καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς κηρύσσειν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἰάσθαι τοὺς ἀσθενοῦντας. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς. Μηδὲν αἱρετὲ εἰς τὴν ὅδον, μήτε ράβδους, μήτε πῆραν, μήτε ἄρτον, μήτε ἀργύριον, μήτε ἀνὰ δύο χιτώνας ἐχειν. Καὶ εἰς ἢν ἂν οἰκίαν εἰσέλθητε, ἔκεϊ μένετε, καὶ ἐκεῖθεν ἔξερχεσθε. Καὶ ὅσοι ἂν μὴ δέξωνται ὑμᾶς, ἐξερχόμενοι ἀπὸ τῆς πόλεως ἐκείνης, καὶ τὸν κονιορτὸν ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀποτινάξατε εἰς μαρτύριον ἒπ' αὐτούς. Ἐξερχόμενοι δέ, διήρχοντο κατὰ τὰς κώμας, εὐαγγελιζόμενοι καὶ θεραπεύοντες πανταχοῦ.

Δόξα.

Ταῖς τῆς Ἄθληφορου, πρεσβείαις ΈΛεήμον ἕξαλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἔμων ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν...

Ταῖς  τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλέημον, ἐξάλειψαν τὰ πλήθη, τῶν ἔμων ἐγκλημάτων.

Στίχ.   Ἐλέησον μὲ ὃ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρών Σου, ἐξάλειψαν τὸ ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. β'. "Ὅλην ἀποθεμένοι.


Μαρίνα Πανένδοξε, τῶν Ἄθληφορων τὸ κλέος,
σὺν Παρθένων τάγμασι, καὶ χοροις Μαρτύρων, τοὺς ἐκτελοῦντας σου, πίστει τὴν Κοίμησιν, καὶ τὴν θείαν Μνήμην, καὶ τὴ σκέπη προσπελάζοντας, τὴ σή, Πανεύφημε, σῶζε τῷ Κυρὶφ πρεσβεύουσα, καὶ πάσαν νόσον Ῥασαι, καὶ τῶν ψυχικῶν ἐλευθέρωσαν, δεινῶν ἄλγηδονων, καὶ ρϋσαι ἐκ κινδύνων τοῦ ἔχθρου, ὡς παρρησίαν πρὸς Κύριον ἔχουσα, Θεοσοφέ.

Εὐθὺς ἐκφωνεῖται ὑπὸ τοῦ Ἱερέως ἢ λιτανευτικῆ ικεσία.

Σῶσον ὃ Θεὸς τὸν λαόν Σου καὶ εὐλόγησαν τὴν κληρονομίαν Σου· ἐπισκεψαι τὸν κόσμον Σου ἐν ἐλεεῖ καὶ οἰκτιρμοις' ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθόδοξων, καὶ καταπεμψον ἒφ' ἠμᾶς τὰ ἐλέη Σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς πανάχραντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπάρθενου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ' προστασίαις τῶν τιμίων, ἐπουρανίων, Δυνάμεων Ἀσωμάτων ἴκεσιαίς του τιμίου, ἐνδόξου προφήτου, προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων τῶν ἐν ἅγιοις Πατέρων ἠμῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν καὶ οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, καὶ Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθουντος, τῶν θαυματουργῶν τῶν ἁγίων ἐνδόξων καικαλλινίκων Μαρτύρων τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος καὶ Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου, τῶν ἁγίων ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν ὁσίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν (τοῦ ἁγίου του Ναοῦ, ἒφ' ὅσον δὲν ἔμνημονευθη ἐν τοῖς ἄνω)· τῶν ἁγίων καὶ δικαίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ "Ἄννης· (τοῦ ἁγίου της ἡμέρας), καὶ πάντων Σου τῶν Ἁγίων. Ἴκετευομεν Σὲ μόνε πολυέλεε Κύριε· ἔπακουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων Σου, καὶ ἐλέησον ἠμᾶς.

Εἴτα, μετὰ τὴν μολπὴν ἀμοιβηδὸν ὑπὸ τῶν Χορῶν τοῦ Κύριε, ἐλέησον, δωδεκάκις, ἀνὰ τρὶς τετράκις, ἐπισφραγίζει ὃ Ἱερεὺς διὰ τῆς δοξολογικῆς ἐκφωνήσεως.

λέει καὶ οἰκτιρμοις καὶ φιλανθρωπὶς τοῦ Μονογενοῦς Σου Υἵου, μεθ' οὐ εὐλογητὸς εἰ, σὺν τῷ Παναγίω καὶ ἄγαθω καὶ ζωοποιῶ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὃ Χορός· Ἀμήν.

Ὠδὴ Ζ'. Παῖδες Ἑβραίων...

Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

μβροις τῶν σῶν αἱμάτων ρεῖθρα, ἀπεξήρανας εἰδώλων φλυαρίας· ἐπομβρίζεις δὲ νῦν, Ἰάματα παντοία, Μάρτυς Μαρίνα, παύουσα, πῦρ δεινῶν νόσων παντοίων.

Ἁγία του Θεοῦ  Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

 Μάρτυς Μαρίνα, τῷ Ὕψιστω, στεφηφόρος ἀεὶ παρισταμένη, ὑπὲρ πάντων ἠμῶν, τῶν σὲ ὑμνολογούντων, διηνεκῶς Ἱκέτευε, τοῦ ρυσθῆναι ἐκ κινδύνων.

Δόξα Πατρί.

Πάσι πηγάζει, ὢ Μαρίνα, ποταμοὺς ἰαμάτων ἢ Εἰκών σου, τὰς ὄδυνας ἀεί, ἐξαίροντας ἰσωμάτων, καὶ τὰς ψυχᾶς δροσίζοντας, καὶ πληροῦντας θυμηδίας.

Καὶ νῦν.

παινον γλώσσης ἐξ ἀναγνου, τὴ Πανάγνω σοῖ προσφέρω, Θεοτόκε, ἐναγὼν λογισμῶν, ρυσθῆναι δυσωπῶν σέ, καὶ μολυσμῶν τοῦ σώματος, ὢ Ἀμόλυντε Παρθένε.

Ὤδη Η'. Τὸν Βασιλέα...

 Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Τοὺς τὴν σὴν Μνήμην, τὴν φωτοφόρον τιμώντας, ἀπὸ πάσης ρυσαι σαῖς πρεσβείαις, νόσου, ὢ Μαρίνα, ἴνα σὲ μακαρίζω.

Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Τῶν ἰαμάτων, χάριν λαβουσα, Μαρίνα ἀπελαύνεις νόσους ἀνίατους, ἐκ τῶν σὲ τιμώντων καὶ ποθῶ γεγαιρόντων.

Δόξα Πατρί.

 ποκαθαίρει, μολυσμοὺς παθημάτων, ἢ Εἰκών σου
τῶν ποθῶ γεγαιρόντων, Μνήμην σου τὴν θείαν, Μαρίνα Ἄθληφορε.

Καὶ νῦν Θεοτόκιον.

ωθεισᾶν μου, τὴν ψυχὴν ἁμαρτίας, δραστικφ φὰρ-ἄκω σῆς πρεσβείας, ἰασαι, Παρθένε, ἔλπις τῶν σὲ ὕμνουντων.

Ὠδὴ Θ'. Κυρίως Θεοτόκιον...

Ἁγία του Θεοῦ Πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Θεώσεως    τυχοῦσα,    καὶ   φωτὶ   τρυφώσα,    τῷ
Οὔρανιω, Μαρίνα Θεοληπτε, τοὺς σὲ ὕμνουντας λιταίς σου, δεινῶν ἀπάλλαξαν.

Ἁγία του Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.

Μαρίνα δωρηθῆναι, πάσιν Ὀρθοδόξοις, ἀπαλλαγὴν δεινῶν νόσων καὶ θλίψεων, Χριστὸν δυσώπει, καὶ ρῶσιν ψυχῆς καὶ σώματος.

Δόξα Πατρί.

Μαρίνα Θεου δόξαν, ἔνοπτριζομενη, ὑπὲρ τῶν σὲ εὔφημουντων αὐτὸν δυσώπησον, τοῦ μετασχεῬν θείας δόξης τέ, καὶ λαμπρότητας.

Καὶ νῦν Θεοτόκιον.

Μαρία  Θεοτόκε, σὲ ὕμνολογουμεν, ὅτι κινδύνων
καὶ νόσων λυτρουσαι ἠμᾶς, διηνεκῶς τὸν σὸν Τόκον, καθικετεύουσα.

Καὶ εὐθύς, τοῦ Ἱερέως θυμιῶντος τὸ Ἱερὸν Θυσιαστήριον καὶ τὸν εὐσεβῆ Λαόν, οἳ Χοροὶ ψάλλουσι τὰ παρόντα Μαναλυνάρια.

ξιὸν ἐστὶν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν, ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἄδιαφθορως, Θεὸν Λόγον τεκουσαν τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Τῆς μάρτυρος.

Τὴν ἄμωμον Νύμφην τοῦ Ἴησου, Μαρίναν τὴν θείαν,  ἰετεύσωμεν οἳ Πιστοί, βοῶντες ρυσαι νόσων, καὶ δεινῶν σαῖς ἠρεσβείαις, ἠμᾶς τοὺς ἐκτελοῦντας τὴν θείαν Μνήμην σου.

Μὴ παύση, Μαρίνα, τοῦ Ποιητοῦ, θερμῶς δεομένη,
ὑπὲρ πάντων τῶν εὐσεβῶς, σὲ μακαριζόντων ὡς Μάρτυρα Κυρίου, καὶ ποθῶ γεραιρόντων τὴν θείαν Μνήμην σου.

άσων Χάριν παρὰ Θεοϋ, δεξαμενὴ ὄντως τοῦ ἰάσθαι
νόσους δεινός, τῶν προσερχόμενων σοὶ ὢ θεία Μαρίνα ρυσαι λοιμικὴς ὑμᾶς νόσους καὶ θλίψεων...

πιδε ἐξ ὕψους θείου Χρίστου, νύμφη στεφηφόρε,
καὶ ἐπισκεψαι τοὺς πιστῶς, σὲ ἀνευφημουντας, καὶ θείαις σου πρεσβείαις, νόσων παντοίων ρυσαι, καὶ πάσης θλίψεως.

Τὸν Χριστὸν ποθήσασα ἀληθῶς, ἐσπευσας τεθνάναι, καὶ θυσίαν προσενεγκεΙν, σεαυτὴν ἁγία, Μαρίνα Θεοφρον τοῦτον οὒν ἔκδυσωπει, ὑπὲρ τῶν δούλων σου.

Παρθενομαρτύρων τὴν καλλονήν, καὶ τῶν Ἰαμάτων τὸν ἀκένωτον θησαυρόν, τὴν νύμφην Κυρίου, τὸ σκεῦος τῶν χαρίτων, πάνσοφε Μαρίνα ὕμνολογουμεν Σέ.

Σώματος ἔμπρεπουσα καλλονή, καλὴ καὶ ὡραία, ἀνεδείχθης καὶ τὴν ψυχήν, τῷ Ὥραιφ κάλλει, ὑπὲρ υἵους ἀνθρώπων, καὶ τούτω ἔνυμφευθης ἄφθορως ἔνδοξε.

Σκέπη καὶ ἀντίληψις καὶ φρουρός, ἐσο Ἄθληφορε, τοῖς τιμῶσι σὲ εὐλαβῶς, νόσων καὶ κινδύνων, καὶ πάσης ἄλλης βλάβης, ἠμᾶς ἔκρυομενη, ταϊς ἴκεσιαίς σου.

Ταυτὴν τὴν Ἅγιν ἠμῶν Μονήν, φύλαττε καὶ σκέπε ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς, Μαρίνα Μάρτυς Κυρίου Παρθένων δόξα καὶ ὥραΙσμα.

ᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἳ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, "Ἀποστόλων ἢ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες, μετὰ τὴ Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἠμᾶς.

Ὃ Ἀναγνώστης.

Ἀμήν. Ἅγιος ὃ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἠμᾶς (γ').

Δόξα... Καὶ νΰν...


Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς Κύρε, ἴλασθητι
Ταῖς ἅμαρτιαις ἠμῶν Δέσποτα, συγχώρησαν τὰς ἀνομίας ἤμιν Ἅγιε, ἐπισκεψαι καὶ ἰασαι τὰς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου.

Κύριε, ἐλέησον Κύριε, ἐλέησον Κύριε, ἐλέησον

 Δόξα... Καὶ νῦν...

Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὔρανοις, ἅγιασθητω τὸ ὄνομά Σου' ἔλθετω ἢ βασιλεία Σου· γενηθήτω τὸ θέλημά Σου, ὡς ἐν οὔρανφ καὶ ἐπὶ τῆς γής. Τὸν ἄρτον ἠμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἤμιν σήμερον καὶ ἁφὲς ἤμϊν τὰ ὄφειληματα ἠμῶν, ὡς καὶ ἤμεις ἄφιεμεν τοῖς ὄφειλεταις ἠμῶν καὶ μὴ εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ρΰσαι ἠμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὃ Ἱερεὺς

τι Σου ἐστὶν ἢ βασιλεία καὶ ἢ δύναμις καὶ ἢ δόξα, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἵου καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἐλέησον ἠμᾶς, Κύριε ἐλέησον ἠμᾶς· πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοὶ τὴν ἱκεσίαν ὡς Δεσπότη, οἳ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν ἐλέησον ἠμᾶς·

Δόξα Πατρὶ

Κύριε ἐλέησον ἠμᾶς, ἐπὶ σοῖ γὰρ πεποίθαμεν μὴ ὄργισθης ἤμΙν σφόδρα, μηδὲ μνησθης τῶν ἀνομιῶν ἠμῶν ἂλλ' ἐπιβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος, καὶ λύτρωσαι ἠμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἠμῶν σὺ γὰρ εἰ θεὸς ἠμῶν, καὶ ἤμεϊς λαός σου, πάντες ἔργα τῶν χειρῶν σου, καὶ Ὀνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.

Τῆς εὐσπλαχνίας τὴν πύλην ἀνοιξον ἤμιν, εὐλογημένη Θεοτόκε1 ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ ἄστοχησωμεν ρυσθείημεν διὰ σου τῶν περιστάσεων σὺ γὰρ εἰ ἢ σωτηρία τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

Ὃ Ἱερεύς. Ἐλέησον ἠμᾶς ὃ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου.

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ (τοῦ δεινός).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἅγιαν Μονὴν ταύτην(ἢ τὸν οἶκον τούτου), κλπ. Καὶ ἀπόλυσις. Μετὰ τὴν ἀπόλυσιν ψάλλονται ἄργως τὰ ἑξῆς: Προσόμοιον. Ἦχος Β'.

'Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου Σὲ Νεκρόν...

Σήμερον ὕμνουμεν εὐσεβῶς, Μάρτυς Ἄθληφορε Μαρίνα, σοὺ τὸ
ἔκκινημα καὶ τὴν θείαν Μνήμην σου, καὶ εὔκλεη ἕορτην, οἳ ὀρθῶς δογματίζοντες, Τριάδα ἅγιαν, καὶ σὲ ἴκετευομεν, ρυσαι σοὺς δούλους δεινῶν, νόσων καὶ παντοίων κυνδύνων καὶ τῆς τοῦ ἐχθροῦ τυραννίδας, τοὺς σοὶ προσπελιάζοντας, ἀοίδιμε.

Ἦχος πλ. δ'.

 Δέσποινα προσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

 Ἢχοςβ'.

Τὴν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ φύλαξαν μὲ ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Καὶ στραφεῖς Ἱερεὺς πρὸς ἀνατολᾶς καὶ ἀτενίζων τὴν ἱερὸν εἰκόνα τοῦ Δεσηότου Χρίστου, ἐκφωνεῖ.

Δὶ  εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἴησου Χριστὲ ὃ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἠμᾶς.

Ὃ Χορός· Ἀμήν.
 Ἀπολυπκιον τῆς Ἁγίας Ἦχος Π'λ. Α'.

Τὸν Συνάναρχον Λόγον...

Τοῦ ἔχθρου τὰς ἐνέδρας ρύμη διέφυγες, καὶ αὔτω προσπλακεισα ὑπερηκόντισας, καὶ ἐκ Θεοϋ τὴν δαψιλὴ χάριν ἀπείληφας, ἀποσοβειν ἐκ τῶν Πστῶν, τὰς νόσους τὰς λυμαινώδεις· διὸ πρέσβευε τφ Κυρίω, ὑπὲρ ἠμῶν, Μαρίνα ἔνδοξε.

Ἕτερον. Ἦχος Α'.

Τοῦ πατρὸς ἐκ βρέφους ἀπεστράφης τὰ εἴδωλα, καὶ τοῦ Ὄλυβριου τυράννου τὴν ὄφρυν κατεπάτησας, Μαρίνα πανεύφημε σεμνή, ρωσθεισα δὲ ἰσχύι Σταυροῦ αἰσθητοῦ τὴν τοῦ φανέντος κεφαλὴν συντρίβεις πολεμήτορος. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἔνεργουντι διὰ σου πάσιν ἰάματα.









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου